O universo dentro de min (I)

As veces, ao espertar, sinto q a miña pequena cama tornou enorme, mais non é porque ela medrara, se non porque minguo eu. Esta sensación non marcha ao me erguer se non q me acompaña o resto do día, cando menos.
Eu fagome pequeno, e mais pequeno, pasando desapercivido, esquivando ollares.
Eu convirtome nunha estrela supermasiva ou estrela de neutróns, a piques de me converter nun novo buraco negro, presto a absorver toda a merda do meu redor.
Esta é unha sensación horrible, xa q as estrelas poden ter dous finais, eu temo, chegar algún día, a estoupar cal supernova e chegar a me convertir nun buraco negro.
Polo de agora, son unha simple enana branca.